zonnetelescopen in wit licht (het "zonneoppervlak"), in blauw licht (Calcium IIK, 393.3nm), en in rood licht (waterstof-alfa, 656.3nm) van het zonnespectrum. De laatste twee tonen de binnenste zonne-atmosfeer, respectievelijk 1000 km en 1500 km boven het zonsoppervlak. In Ukkel begint de overgang om 13:12:19 Lokale Tijd, heeft de kortste afstand tot het centrum van de zonneschijf (321 boogseconden of ongeveer 1/6 van de zonneschijf) plaats om 16:56:13LT, en heeft Mercurius de zonneschijf verlaten om 20:40:33LT. In H-alfa en Ca IIK kan de zonsverduistering iets vroeger starten en iets later eindigen, omdat het schijfje van Mercurius hogere delen van de zonneatmosfeer zal bedekken.

De schets hieronder dateert van 12 April en toont wat er in de 3 verschillende golflengtes zichtbaar kan zijn. Het kleine schijfje van Mercurius zal steeds zeer scherp, donker en symmetrisch zijn, omdat de planeet geen atmosfeer bezit en een ronde vorm heeft. Hierdoor onderscheidt het schijfje zich van zonnevlekken, die gewoonlijk wat onregelmatig van vorm zijn en wat licht uitstralen. Zonnevlekken lijken donker omdat ze ongeveer 1000 to 1500 graden koeler zijn dan het omgevende zonsoppervlak. De grootste zonnevlekken zijn ook zichtbaar in H-alfa en Ca IIK, maar de kleinste zijn het best zichtbaar in wit licht. In H-alfa kunnen er ook enkele langwerpige, grijsachtige structuren zichtbaar zijn. Deze worden filamenten genoemd en markeren de grens tussen gebieden van tegengestelde magnetische polariteit. De heldere gebieden zichtbaar in Ca IIK worden "plages" genoemd. Deze kunnen ook zichtbaar zijn in H-alfa, en zelfs in wit licht als ze zich dicht tegen de zonnerand bevinden. In Ca IIK en H-alfa kunnen er ook zonnevlammen verschijnen. Dit zijn plotse lokale toenames in helderheid op het zonsoppervlak die gemiddeld een tiental minuten duren.

Opmerking : Belgische Lokale Tijd (LT) = Universele Tiijd (UT) + 2 uur